49 Amerikaanse juweeltjes, vervallen gebouwen en mojito's
LA HABANA | CUBA Ik ben verliefd! De gebouwen zijn vervallen en zien eruit alsof ze elk moment in kunnen storten, het stinkt er naar afval wat net iets te lang in de zon heeft liggen rotten en je wordt constant op straat aangesproken, maar wat een enorm sfeervolle, karakteristieke en fotogenieke stad!
Vanuit Bogotá heb ik samen met mijn nieuwste aanwinst, een gloednieuwe, nog naar lak ruikende ukelele het vliegtuig naar Havana genomen. Ik had sinds Minca al het idee om in Nederland een gitaar of ukelele te leren bespelen. Muziek is dé taal die wereldwijd gesproken wordt, muziek maken bij een kampvuur of kaarslicht is het gezelligste wat er is, en het kijkt me gewoon heel tof om het te kunnen. Bij toeval kwam ik een gitaarmakerijtje tegen in Bogota en aangezien ik in Cuba gelijk een kickstart kan maken met oefenen heb ik hem daar gelijk gekocht. Het was nog even de vraag of hij 'm af zou hebben voor vertrek… Donderdagavond tussen het spelen, zingen en schuren door showde 'Enrique' de ukelele die hij had en die was verre van af! Hij vertelde me dat ik zaterdag moest langs komen, nèt voordat ik zou vertrekken en hij z'n best ging doen om hem af te hebben. Twee uur van te voren zat de lak er nog niet op, een half uur van te voren moest hij de snaren nog plaatsen, maar vijf minuten na de deadline zat ik in de taxi met mijn nieuwste aanwinst. Het beste souvenir ever! Ik moest alleen m'n Lonely Planet verkopen zodat ik nog wat kon eten op het vliegveld (sorry Tom).
De vlucht was alvast fantastisch mooi met een zonsondergang die de gehele lucht oranje kleurt. Als dit een teken is voor hoe mooi Cuba gaat zijn! Tijdens het wachten spreek ik een meisje aan en vraag haar waar ze vandaan komt. Uit Italië en ze had net een maand met haar zus gereisd en ging nu naar twee vriendinnen die al in Havana waren. Nadat we een uur lang kletsend bij de verkeerde band op mijn tas hadden staan wachten, ben ik met haar mee gegaan naar de Casa Particulare waar twee van haar vriendinnen al waren: de Casa van Sergio en Miriam in het oude deel van het centrum. Achteraf heel blij mee aangezien ik zelf niks had geregeld, we pas om tien uur ’s avonds in Havana waren, pinnen met mijn creditcard niet lukte en ik geen rooie cent had…niet de beste voorbereiding...
Casas Particulares zijn een soort voorloper op de AirBNB's die wij momenteel in Europa hebben. Alleen dit systeem werkt ook zonder internet. Overal waar in Havana een blauw bordje of wit bordje met blauwe letters buiten hangt is plek voor toeristen die op zoek zijn naar een bed. Voor mij een mooi systeem omdat je letterlijk een inkijkje krijgt in het leven van de Cubanen. Hoe overal houten schommelstoelen in de kamers staan en de tv met, verassend genoeg, Amerikaanse reclames een centraal punt in de huizen innemen. Maar voornamelijk ook hoe vriendelijk de mensen hier zijn en ze er met alle liefde voor zorgen dat het je aan niks ontbreekt. Sergio is een goedlachse man, die net als alle andere mannen kusgeluiden maakt als er een mooie vrouw voorbij loopt en die gelijk met ons een planning ging maken waar we allemaal heen konden in Cuba. Een goed begin aangezien ik zelf nog geen flauw idee had van wat we deze drie weken eigenlijk in Cuba gingen doen.:-)
Na een ochtend ronddwalen met de drie Italianen en hun Cubaanse ‘vriend’, heb ik die lange blonde Nanda opgehaald van het vliegveld (heel leuk na zes maanden!) en hebben we samen La Habana verder verkend. Een zeer interessante stad vol met gebouwen die aan afbladderen zijn, overal oude Amerikaanse auto’s, mooie mensen en muzikanten: de perfecte plek om wat mooie plaatjes te schieten. Maar helaas ook een stad vol mannen die je blijven aanspreken en het liefst iets met je gaan drinken, eten of salsadansen op jouw kosten – zo één hadden de Italiaanse meiden ook achter zich aan kwamen we later achter.. Wij hebben voornamelijk rondgezworven in de stad, lekker in de parken zitten chillen en de eerste mojito's gedronken waarvan één in het blijkbaar wereldbekende Hemingwaycafé en één in een ware Bar Particulare op een dakterras ergens in een gebouw met 'normale' appartementen. Overal op straat hoor is muziek te horen en een salsafeestje is hier nooit ver weg. Een mooi begin van onze reis over Cuba. Kleine Beertjes op reis deel III.
Voor meer foto's zie Cuba | Havana
