42 Witte stranden, palmbomen en verwilderde mogli's
TAGANGA - TAYRONA - COLOMBIA Alles goed? Vraagt de taxichauffeur ons in het Nederlands... We staan lichtelijk perplex. De man blijkt uit Aruba te komen, en woont vanwege problemen tijdelijk Colombia en werkt dus als taxichauffeur. Hij brengt ons van Santa Marta naar Taganga en maakt speciaal een stop op het uitzichtpunt zodat we van het mooie uitzicht over Taganga kunnen genieten. Taganga is een dorpje aan de kust die door iedereen werd aangeraden als een relaxte plek, maar persoonlijk niet helemaal ons ding was, en we na 1 nacht alweer vertrokken zijn (misschien niet genoeg om het echt goed te leren kennen). Er wordt vooral veel gefeest en om te duiken zit je er goed, maar echt een mooi plaatsje of veel cultuur was er niet te vinden. We zaten wel in een relaxt hostel boven in het plaatsje ver weg van de luidsprekers, waar de Colombianen übertrots op zijn en waar veel te harde muziek uitknalde. We komen er steeds meer achter dat we geen doorsnee reizigers zijn en dat we het vaak een stuk leuker vinden als we in kleine lokale plaatsjes zitten die niet op de zogenaamde gringotrail liggen.
Voordat we daarheen konden zijn we eerst nog naar nationaal park Tayrona gegaan, wat nog wel een beetje op de gringotrail ligt, maar zeker de moeite waard is vanwege de fantastisch mooie strandjes die in verschillende baaien liggen. We hadden de backpacks achtergelaten bij een restaurant op de weg van Santa Marta naar Riohacha en waren met zo'n half uurtje lopen door de semi-jungle aan het strand. De weg erheen was al fantastisch met aapjes in de bomen en de kleine felgroen en felblauwe salamandertjes die we uitgebreid op de foto hebben gezet. Eenmaal op het strand kan je steeds verder naar het westen lopen en van strand naar strand hoppen. Er zijn twee strandjes waar je kan slapen in een hangmat of tentje. De laatste is volgens mij wat drukker en er is minder sfeer. De eerste leek relaxter maar daar hebben wij zelf niet geslapen aangezien wij dachten dat het allemaal veel verder was en de kaart niet extreem duidelijk was, waren we binnen no time bij het laatste strandje en hebben we daar twee nachtjes in een tentje overnacht. Ons favoriete strandje was een kleine baai tussen de twee campeerplekken in waar ze heerlijk verse visceviche verkochten. Heerlijk!
We hadden gehoord dat je ook via de andere kant 't park binnen konden komen en dus dachten we, kunnen we mooi via daar terug lopen. Een half uurtje lopen hadden we verwacht. Wat uiteindelijk een drie uur durende tocht was over enorme keien en door de jungle. Een hele mooi tocht, maar we hadden wel iets meer eten kunnen meenemen of van te voren mogen eten. We hadden ontbeten met een jugo 'tomate de arbol' met de gedachte aan de weg echt te ontbijten. Uiteindelijk werd het chips kopen onderweg om iets van energie binnen te krijgen.
Halverwege passeren we een dorp met ronde rieten huizen waar nog steeds mensen wonen. We hadden ze al wel eerder zien rondlopen. Mogli's noemden we ze. Kinderen met lang zwart haar dat in de war zit, lange t-shirts aan die duidelijk al een hele tijd niet gewassen zijn en verwilderde gezichtjes. Ze bleken dus in dit traditionele dorp te wonen, waar ook de meest armoeiige kip ooit rondliep, z'n veren waren geplukt en er zat geen grammetje vet op het arme beestje. We vragen ons af hoe deze mensen hier kunnen leven in de huidige tijden en hoe ze vast kunnen houden aan hun simpele bestaan...
Tips | als je zeker weet dat je weer terug gaat komen naar Taganga, Cartagena of Santa Marta laat je backback daar dan achter. Aan de kust heb je maar heel weinig kleding nodig. Een dagtasje is genoeg - ook als je nog langer op andere plekken langs de kust verblijft | watch out voor sand flies - onze benen zaten helemaal onder de steken die nog dagenlang jeukten..
