41 ´Kijk daar gaat jullie vliegtuig´ ...
CARTAGENA | COLOMBIA Daar staan we. Op vliegveld Cartagena zonder onze baggage terwijl we een ticket naar Barranquilla hadden! Dit soort taferelen zul je in Nederland niet snel meemaken. Bij het inchecken zagen we al verwarde gezichten. De net geklede Colombiaans vrouw achter de balie is licht in paniek en vraagt haar collega's meerdere keren om hulp. Uiteindelijk maakt ze zelf een ticket en zegt ze dat we door mogen. Inmiddels staat onze vlucht ook op de schermen in tegenstelling tot tien minuten daarvoor, we liggen helemaal op schema. De douanebeambte kijkt lachend naar ons handgeschreven ticket en heeft eigenlijk geen idee wat ie er mee aan moet. Na wat walkietalkieën laat ie ons door. We halen rustig een koffie, een chocoladebroodje en kaneel-rozijnen rollen en lopen naar de gate. Op de borden staat boarden en er staat een lange rij. Tom gaat achterin staan en ik vraag nog maar eens of we goed zitten. "De gate is gesloten, wacht hier maar even" zegt de beste man. Ik Tom halen en na navraag blijkt de gate niet gesloten omdat ie nog niet open is maar omdat het vliegtuig al vertrokken is! Zonder ons! Lachend, alsof het één grote grap is, wijst de jongen naar een vliegtuig dat wegrijdt... De volgende dag gaat er we wel weer een vliegtuig naar Barranquilla zegt hij. Wij verbazen ons over de bizarre situatie en zijn absoluut niet van plan om een dag te wachten, zij zijn zonder ons weg gegaan! Naast ons zijn mensen aan het boarden voor Cartagena en na overleg kunnen we hier zo instappen.
We hoefden maar een paar minuten te wachten op het vliegveld en dan zou onze baggage komen. We snappen er helemaal niks van en vragen meerdere keren of hij het meent dat onze tassen in Cartagena zullen zijn als wij aankomen. Ja, na enkele minuten wachten zullen ze er zijn zegt hij. We besluiten in te stappen en te hopen dat ze gelijk hebben... Na een paar minuten nog geen tassen...
Als we een vrouw in Cartagena spreken en ons verhaal vertellen zegt ze dat dat typisch Colombiaans is en dat een paar minuten een paar uur betekent. En inderdaad! Als we 's avonds naar het vliegveld gaan komen er twee mannetjes aanlopen met onze backpacks op de rug. Stiekem baalden we een beetje, we vonden het wel relaxt om licht te reizen en hier aan de Caribische kust heb je heel wat minder kleding nodig. Achteraf hebben we op internet gevonden dat 'ons' vliegtuig 25 minuten voor op schema was vertrokken en we hem dua nooit hadden kunnen halen. De vlucht bestond in elk geval wel. Op een gegeven moment dachten we even dat het allemaal een grap was en het hele vliegtuig nooit vertrokken was...
We hebben nu in elk geval tegen de verwachting in nog een dagje in het bloedhete Cartagena doorgebracht. Een koloniale stad met een stadscentrum dat tot de verbeelding spreekt met gekleurde huizen, mooie koloniale gebouwen en kerken omringt door een stadsmuur en gelegen aan de oceaan. Jammer dat er een drukke vieze weg de gehele stadsmuur weer omringt zodat je niet echt uitzicht hebt vanaf de muur, maar desalnietemin is het een van de mooiste koloniale steden van Colombia. Er zijn dan ook opvallend veel straatverkopers die van alles aan de man proberen te brengen, en er zijn hordes toeristen te vinden. Het wijkje onder het centrum is minstens zo cultureel en interessant, is wat armer en er zijn veel backpackerspots te vinden naast veel kunst en streetart. 's Avonds is er muziek op een pleintje in de wijk waar het heel relaxt en gezellig is. Heel relaxt dat je op straat goedkoop biertjes kunt krijgen en niet per se een veel te zweterige kroeg in hoeft. Wij zijn een deel van de avond daar geweest, en hebben daarna salsa gedanst in een lokale bar waar een oudere man van klein postuur de show steelde met zijn moves en aandacht kreeg van iedereen die er was. Een leuke Colombiaans ritmische avond!
