26 Bergmeren, jungle, slapen in een tentje en afzien
EL CHORO | LA PAZ | BOLIVIA De eerste echte trektocht zit erop! Drie dagen lopen met een grote backpack op de rug, wandelend door verschillende landschappen en slapen in een tentje in prachtige omgevingen. Het was een hele mooie tocht maar ook zeker wel afienz ondanks dat de tocht veelal naar beneden liep van de 4700 naar de 1300 meter toe.
De eerste dag begonnen Sanne en ik samen met onze gids in de bergen met weinig begroeiing, lama's op de weg, een bergmeer in onze rug en een traditioneel Aymara vrouwtje dat als een berggeit naar beneden sprint en die we al snel uit 't zicht verloren zijn. De eerste dag is echt enkel dalen, dwars door de wolken heen, over een eeuwenoud Incapad, en door oude Incadorpen waar enkele huizen nog van overeind staan maar voornamelijk enkel lage muurtjes nog van te zien zijn die aangeven dat er ooit hele families geleefd hebben. We waren erg blij dat de eerste dag van acht uur erop zat en we onze tent konden opzetten met uitzicht op de rivier. Dalen met een redelijk zware backpack blijkt wat belastender voor de knietjes dan gedacht en met nog twee dagen te gaan hadden ze wel wat rust verdient.
Naarmate de tocht vorderde werd de route steeds groener en vochtiger en begon de omgeving meer op jungle te lijken. Helaas begon mijn buik halverwege de tweede dag op te spelen waardoor ik om het half uur moest stoppen voor een sanitaire stop langs de weg... Volgens 1 van de gidsen kwam dit omdat ik met m'n buik in de zon had gelegen.... Volgens een ander omdat ik een flesje Coca Cola had gedronken... Ze houden er hier rare ideeën wat betreft gezondheid en gezondheidszorg op na. Het maakte de trip de tweede dag en met name de derde dag wel erg zwaar omdat ik eigenlijk in bed had moeten liggen. De laatste dag ben ik toen ik weer een beetje kon halverwege de dag met mijn backpack op, op militair tempo vooruit gelopen om maar zo snel mogelijk weer in de bewoonde wereld te kunnen zijn. Ik heb alleen helaas niet zoveel van de route kunnen genieten als dat ik had willen doen. Maar goed iedereen krijgt er een keer last van op reis dus hopelijk heb ik bij deze mijn portie gehad (uiteindelijk heeft 't nog dik een week geduurd...)
Op de route kwamen we regelmatig een ouder Oostenrijks koppel tegen waarvan één van de mannen huisarts was. Ze hadden een hele apotheek bij zich en waren zo ontzettend hulpvaardig met hulp bij zere knieën, blaren en andere kwalen. De laatste dag kwamen we ze ook tegen terwijl ik op militair tempo vooruit ging. Er werd even overlegd en binnen no time zat m'n backpack op de rug van één van de vrouwen en mocht ik niets meer dragen. Echt enorm lief!
Het waren drie mooie maar zware dagen!
Zie voor foto´s: Bolivia | El Choro
