20 Je bed delen met een kip & trotse blije kindjes bij een spetterende circusshow

COCHABAMBA | BOLIVIA Van de week heb ik weer gezien hoeveel Performing Life voor de kinderen en hun families betekent hier in de dorpen rond Cochabamba. We zijn een weer een dag naar het platteland geweest om families te bezoeken en het eerste optreden van het jaar is inmiddels een feit, en ik moet zeggen ik was diep onder de indruk!

Het platteland op 's Ochtends vroeg vertrekken we met een trufi richting het platteland. We gaan als allereerste bij een familie op bezoek die het verst weg woont. Na een dik uur in verschillende trufi's en minibusjes stappen we uit in een straat waar we afgesproken hadden met het meisje van het gezin. We bellen haar om te vragen waar ze is en ze zegt dat ze daar is waar we hadden afgesproken (standaard Boliviaans antwoord). Nadat we zeggen dat wij daar zijn en we haar niet zien zegt ze dat ze onderweg is. En vijf minuten later is ze er inderdaad. Voor Boliviaanse begrippen enorm op tijd. We hebben ook wel eens staan wachten op een mevrouw die geld van de organisatie moest krijgen om haar huis te kopen en na tien keer bellen en pas 2,5 uur later was ze dan eindelijk bij ons.Na in het begin al gezegd te hebben dat ze er bijna was later dat ze al op kilometer 10 was (terwijl wij op 11,5 zittten) en nog iets later dat ze er echt met vijf minuten was. Maar uiteindelijk om half 7 op vrijdagavond had ze d'r geld en konden we toch blij zijn dat we hadden gewacht want ze was heel erg dankbaar. Maar wel 2,5 uur te laat...

Het meisje nam ons mee naar haar huis.In het begin gaf ze aan waar het huis was, en dat was nog een heel eind lopen de berg op over modder-kleipaadjes. En dat op haar slippertjes. Uiteindelijk kwamen we inderdaad aan bij haar huis, waar ze samen met haar drie broertjes en zusjes woonde. Van het geld van de armbandjes die ze gemaakt hadden hadden ze dit nieuwe stuk land hier boven op de berg gekocht en waren ze nu van plan nog een kamer extra te gaan bouwen. Momenteel leefden ze met z'n allen inclusief de kip en de hond in een kamer van 16 vierkante meter met twee bedden. Geen wc, geen douche, geen stromend water, geen keuken niks van de luxe die wij in Nederland gewend zijn. En hoe schrijnend ook, mevrouw bleef lachen en was zichtbaar heel erg trots op het stuk land wat nu van hen was.

's Middags zijn we bij nog negen huizen op bezoek geweest, en je kan duidelijk zien dat families die al langer in het project zitten het stukken beter hebben en inmiddels eigenaar zijn van een stuk grond en een huis. Eén familie had zelfs net een toilet gebouwd van het geld van het project en de jongen ging trots op de foto met 'zijn' toilet. Een andere familie was een klein winkeltje begonnen waar ze nu spulletjes konden verkopen en een klein inkomen konden vergaren.

Een hele mooie dag op de meest onbereikbare plekken met prachtige uitzichten maar met toch wel trieste ondertoon gezien de omstandigheden waar veel mensen in moeten leven. Als je dan bedenkt dat wij ons in Nederland druk over maken.... Foto's familiebezoeken

Performing Life Show Afgelopen vrijdag was het de eerste keer dat de kinderen van Performing Life weer gingen optreden. Iedere maand bezoeken ze een andere buurt of dorpje rondom Cochabamba en treden ze op op een plek waar ook gebasketbald kan worden. De perfecte plek aangezien deze plekken een dak en stellage hebben waar de kleden en ringen ingehangen kunnen worden waar de kinderen hun circus trucs in uitvoeren. En ik moet zeggen we waren diep onder de indruk! De show was werkelijk spectaculair! Enorm indrukwekkend wat de kinderen allemaal kunnen met jongleerballen, vuur-jongeerlubs, op eenwielers (nog hoger dat dat wij geprobeerd hadden!) en in de touwen. De begeleidende muziek en de presentator (één van de jongens die binnenkort ook gepromoveerd is tot instructeur) maakten het hele verhaal compleet. (Woooooow! Es spectaculare!!) Hoe blij en trots de kinderen zijn, hoe ze vol spanning hun eigen gezicht aan het beschminken zijn, en hoe ze te springen staan om nog een keer op te mogen om te gaan dansen is echt enorm mooi om te zien!

En toch aan het eind van de avond worden we er toch weer aan herinnerd dat de kinderen echt uit hele arme gezinnen komen. Er wordt iets omgeroepen en binnen no time staat er een enorm lange rij met kinderen. Marye dacht even dat het was omdat de presentator als geintje had gezegd dat als mensen interesse hadden ze zich daar konden inschrijven voor het project. Maar nee, het was een rij voor een snack en drinken wat uitgedeeld werd. Eten blijft één van de eerste levensbehoeften hier en je merk weer eens dat de kinderen niet heel veel te eten krijgen thuis. Ook bij het wachten op de trufi zijn er kinderen die geen geld meer hebben om de trufi kunnen betalen (20 eurocent) en treurig voor zich uit kijken. Uiteindelijk hebben we ze allemaal in de trufi gezet en hebben ze kinderen die geen geld hadden die paar eurocent van ons gekregen.

Maar ondanks dat was het een geweldige avond vol trotse blije kinderen en een enthousiast publiek die we hebben afgesloten met een biertje op straat. Foto's van de show