19 Sinaasappelvrouwtjes, schoenenpoetsers, fietsende kinderen en wandelen door het vochtige groene w
COCHABAMBA | BOLIVIA Eens in de zoveel tijd is het Dia de Peleton hier een Cochabamba. Één groot feest voor de kinderen want deze dag zijn auto's verboden in de straten en kunnen kinderen eindelijk hun splinternieuwe fiets uitproberen (met alle mogelijke ongevallen die hierbij horen). Dit betekent dus ook dat het met ditmaal met de benenwagen iets meer tijd kost om naar de andere kant van de stad te komen dan normaal. Incachaca Zaterdag waren Marye, Ronny, Henri en ik wezen wandelen in Incachaca, een dorpje en natuurgebied op 1,5 uur rijden met watervallen, modderige paden, gladde rotsen (auw!), prachtig mooie groene uitzichten en een vreemd huisje, vol graffiti en een waterrat eronder, boven op de berg. Er bleek in het dorpje zelf een visfestival te zijn. Ik geloof dat als je wilt je hier in de buurt van Cochabamba elk weekend wel naar een specifiek festival kan momenteel. Voor elke drank, elk dier wat gegeten kan worden en elk stuk groente of fruit is er wel een festival in het leven geroepen. De zalmforel stond ditmaal centraal en was in elk geval heerlijk en de sfeer met de lokale dansen weer erg leuk. Marye dacht dat ze een lekker kibbelingetje had besteld. Wat ze kreeg was een bord vol met visstukjes inclusief drie hoofden met ogen die haar aankeken. Foto's Incachaca
Dia de Peleton Aangezien ik zaterdag bij Marye en Ronny had geslapen moest ik zondag lopend naar het huis van m'n familie toe. En omdat het dia de peloton was heerste er een heerlijk relaxte sfeer op straat. Overal lachende kindjes met ofwel splinternieuwe fietsen die verreweg het grootste deel van het jaar gedoemd zijn om enkel achter deuren en hekken te kunnen rijden. Ofwel ze rijden rond met oude verrotte fietsjes; kleine varianten van de fietsen die bij ons op het station aan het wegroesten zijn. Een fijne dag om rond te lopen in de stad die normaal gesproken vol zit met auto's, trufi's en vieze uitlaatgassen.
Straatleven Cocha Een heel fijn concept hier zijn de sinaasappelvrouwtjes die met een karretje vol sinaasappels en andere citrusvruchten op straat staan om verse sinaasappelsap voor je te persen. Bovenop liggen de sinaasappels die ze geschilt hebben met een heel fijn mesje waardoor verticale patronen op de sinaasappels ontstaan. Binnen enkele seconden heeft ze met haar antieke mechanische citruspers een glas geperst die je bij haar karretje opdrinkt en zelfs nog een volledige refill krijgt als je glas bijna leeg is. En dat voor nog geen 50 eurocent :) heerlijk en ze staan overal! Verder typisch hier op straat zijn de schoenenpoetsertjes en hun klanten die rustig een krantje aan het lezen zijn tussen de vele vervallen koloniale gebouwen. Daarnaast zijn er hier ontzettend veel parken die goed onderhouden en daadwerkelijk groen zijn. Veelal met suikerspin en popcorn verkopers en enorm veel duiven. Daarnaast zijn de straten hier in een rastervorm aangelegd (zoals tot nu toe in elke Zuid-Amerikaanse stad) wat er voor zorgt dat het voor mij heel gemakkelijk is om de weg te vinden maar ook dat straten op zich niets zeggen aangezien ze enorm lang zijn. Vandaar dat hier altijd in kruispunten wordt gepraat. De Spanjaarden waren niet heel creatief in het bedenken van straatnamen. Naast dat de meeste straatnamen in elke stad in Zuid-Amerika wel te vinden zijn, zijn veel namen ook nog eens letterlijk belangrijke data, de naam van een land of stad of een belangrijk persoon... In iedere stad vind je wel een Plaza 6 de Agosto, een Avenido Peru of een Avenido Bolivar Libertador. En als je tegen iemand zegt dat de migratie zich tussen Santa Cruz en Potosi bevind betekent dat niet dat het kilemeters verderop zit maar gewoon midden in de stad. Dan zijn we in Nederland toch een stuk creatiever met onze vlinder-, vogel- en dichtersbuurten. Foto's straatbeeld
